Procedura przyjmowania i recenzowania tekstów

Procedura kwalifikowania tekstów do druku w „Wiadomościach Konserwatorskich”

  1. Przesłany przez autora tekst trafia do sekretarza redakcji, który dokonuje weryfikacji pod kątem zgodności z instrukcją redakcyjną. Niezgodny z instrukcją tekst wraca do autora do poprawy.
  2. Tekst spełniający wymagania redakcyjne podlega ocenie Kolegium Redakcyjnego pod względem:
    • zgodności z profilem czasopisma,
    • oryginalności,
    • wkładu w rozwój nauki czy praktyki konserwatorskiej,
    • prezentowania najnowszego stanu badań,
    • zgodności ze Statutem Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków.
  3. Na tym etapie artykuł zostaje przyjęty do procedowania redakcyjnego, zwrócony autorowi do poprawy lub odrzucony. Redakcja nie uzasadnia powodów odrzucenia artykułu.
  4. Tekst przyjęty przez redakcję do procedowania zostaje przesłany dwóm recenzentom z dwóch różnych ośrodków naukowych lub muzealno-konserwatorskich spoza jednostki naukowej afiliowanej przez autora artykułu.
  5. Decyzja w sprawie publikacji jest uzależniona od wprowadzenia zmian merytorycznych sugerowanych w recenzji. Za dostosowanie tekstu przez autora do zaleceń recenzenta odpowiada redaktor naczelna pisma.
  6. Recenzje niejednoznaczne (pozytywna i negatywna) upoważniają redaktor naczelną do zamówienia trzeciej recenzji lub zasięgnięcia opinii Kolegium Redakcyjnego bądź Rady Naukowej.
  7. Na wniosek autora sekretarz redakcji może przesłać autorowi treść negatywnej recenzji.

Procedura recenzowania tekstów

  1. Redakcja przywiązuje wielką wagę do procedury recenzyjnej tekstów złożonych w „Wiadomościach Konserwatorskich” – rzetelne i wnikliwe recenzje służą podnoszeniu poziomu naukowego pisma.
  2. Redakcja powołuje do oceny każdej publikacji dwóch niezależnych recenzentów.
  3. Autorzy i recenzenci nie znają swoich nazwisk (double blind review process).
  4. Recenzentem może być uznany ekspert w danej dziedzinie, zarówno pracownik naukowy, jak i praktyk (np. pracownik służb konserwatorskich, kustosz placówki muzealnej, konserwator zabytków czy dzieł sztuki).
  5. Recenzent nie może pracować w jednostce naukowej afiliowanej przez autora artykułu.
  6. Recenzent nie może pozostawać w relacjach osobistych (pokrewieństwo, związki prawne) ani zawodowych z autorem (podległość służbowa, współpraca naukowa).
  7. Teksty otrzymane przez recenzenta są dokumentami poufnymi i do czasu publikacji tekstu nie mogą być przez niego wykorzystywane.
  8. Recenzja musi być sformułowana na piśmie według przyjętego wzoru (formularz dostępny jest na stronie) i zakończona wnioskiem dopuszczającym artykuł do publikacji bądź odrzucającym go.
  9. W każdym numerze „Wiadomości Konserwatorskich” umieszczane są nazwiska recenzentów opiniujących bieżące artykuły, a pełna lista recenzentów współpracujących z pismem aktualizowana jest na stronie internetowej pod koniec każdego roku.
Średni czas od złożenia tekstu do jego publikacji w „Wiadomościach Konserwatorskich” wynosi 18 miesięcy.


Informacje dla autorów

Informacje dla autorów artykułów naukowych przedkładanych do publikacji w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”

  • Teksty, zapisane w środowisku Windows w formacie *.doc (Word 95 lub wyższy), przyjmowane są wyłącznie drogą elektroniczną na adres: sekretariat.redakcji@skz.pl.
    Teksty w formacie .pdf zostaną odrzucone.
  • Teksty mogą mieć najwyżej trzech autorów, chyba że są wynikiem grantu (wówczas należy podać pełny opis grantu). Nazwisko czwartego autora (i kolejnych) znajdzie się w przypisach.
  • Tekst ma zawierać:
    • metryczkę obejmującą: nazwisko (nazwiska) autora (autorów), numer orcid, stopień (tytuł) naukowy, pełną afiliację (nazwa uczelni, wydział, instytut);
    • aparat krytyczny: przypisy bibliograficzne i rzeczowe;
    • bibliografię załącznikową (czyli obejmującą wyłącznie publikacje, na które autor powołuje się w tekście – inne pozycje zostaną usunięte przez redakcję);
    • streszczenie (900–1000 znaków ze spacjami);
    • słowa kluczowe (od pięciu do siedmiu) w językach polskim i angielskim;
    • podpisy do ilustracji (jeśli tekst je ma).
  • Wszystkie elementy tekstu muszą znajdować się w jednym pliku.
  • Przedkładany w „Wiadomościach Konserwatorskich” artykuł nie może być wcześniej opublikowany (również on-line) ani zgłoszony w innej redakcji.
  • Tekst nie może przekroczyć 40 tysięcy znaków (ze spacjami; przed wyliczeniem znaków prosimy usunąć podwójne spacje). Liczba 40 tysięcy znaków obejmuje wszystkie wymienione wyżej elementy. Tekst powinien był wyjustowany i pozbawiony formatowań (tabulatorów, ręcznych podziałów stron i wierszy – nie należy dzielić wyrazów i przenosić do następnego wersu pojedynczych liter i cyfr), akapity mają być oznaczone klawiszem enter (bez wcięć akapitowych).
  • Tekst może (ale nie musi) zawierać ilustracje (rysunki, fotografie, wykresy) w maksymalnej liczbie 10. W pliku tekstowym należy umieścić ilustracje poglądowe (lekkie), a oddzielnie przesłać te same ilustracje w wersji edytowalnej (preferowany format: tif lub jpg, CMYK, 300 dpi). W przypadku przedruku ilustracji autor powinien dostarczyć pisemną zgodę właściciela praw autorskich.
  • Tekst musi być ściśle dostosowany do instrukcji redakcyjnej – artykuły niespełniające wymagań redakcyjnych zostaną odrzucone.
  • Redakcja zastrzega sobie prawo do poprawek w tekście wynikających z opracowania redakcyjnego (adiustacji), autor natomiast ma obowiązek wykonania dwukrotnej korekty tekstu:
    • po opracowaniu językowym (word),
    • po opracowaniu graficznym i przygotowaniu tekstu do druku (pdf).
  • Autorzy zobowiązani są do wykonania korekt w terminach wyznaczonych przez redakcję. Nieodesłanie tekstu w terminie oznacza, że autor akceptuje tekst do publikacji w wersji przekazanej przez redakcję.
  • Tłumaczenie artykułu na język angielski należy do autora i ma powstać po redakcji językowej, korekcie autorskiej i zatwierdzeniu tekstu przez redaktora językowego, a nie równolegle z pracami redakcyjnymi.
  • Wszelkie prace redakcyjne prowadzone są w formie elektronicznej.
  • Redakcja nie płaci honorarium autorskiego.
  • Autorzy nie otrzymują papierowej wersji pisma ani drukowanych nadbitek.


Instrukcja redakcyjna

Informacje dla autorów artykułów naukowych przedkładanych do publikacji w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation”

  1. W tekstach prosimy o nieużywanie kursywy (pisma pochyłego) – rezerwujemy ją wyłącznie dla tytułów. Cytaty oznaczamy cudzysłowem „”; prosimy nie używać cudzysłowu ” ”. Dłuższe cytaty justujemy na środek, mniejszym stopniem pisma.
  2. Prosimy o niestosowanie w tekście rozstrzeleń i podkreśleń oraz bardzo oszczędne używanie pogrubień.
  3. Odsyłacze do przypisów w tekstach polskich umieszczamy przed kropką kończącą zdanie, wyłączając przypadki, w których stanowi ona część skrótu (r., w., etc., itd., itp.), lub przed przecinkiem wewnątrz zdania. W tekstach angielskich, zgodnie z zasadami tego języka, odsyłacz powinien się znaleźć po znaku przestankowym.
  4. W tekście należy stosować skróty konwencjonalne, takie jak: np., m.in., tj., tzn., ok., etc., r., w., itp., itd., oraz skrócone oznaczenia jednostek miar, rzędów wielkości i walut, wyłączając przypadki, w których skracane w ten sposób wyrażenia lub słowa występują na początku zdania (tzn. nie rozpoczynamy zdania od skrótu).
  5. Miesiące zapisujemy słownie (np. styczeń, w lutym), a dekady liczebnikiem porządkowym z kropką (np. lata 20., w latach 40.).

Zasady opracowywania przypisów

W artykułach publikowanych „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation” od roku 2022 dzielimy przypisy na:
  • rzeczowe umieszczone u dołu strony,
  • bibliograficzne odsyłacze literaturowe umieszczone w tekście.
Przypisy rzeczowe (dolne) stosujemy wyłącznie wówczas, gdy dopowiadamy ważną informację do tekstu, np. przypisem dolnym będzie informacja: „Inwentarze dóbr ziemskich od dawna znajdują się w orbicie zainteresowań historyków. Dość często są też publikowane”.
W przypisie dolnym można zawrzeć odsyłacz bibliograficzny, np. „Inwentarze dóbr ziemskich od dawna znajdują się w orbicie zainteresowań historyków. Dość często są też publikowane; zob. [Kargol, Ślusarek 2019, s. 21–74]”.

Przypisy bibliograficzne (w tekście) Stosujemy uproszczone odsyłacze literaturowe w nawiasach kwadratowych: [nazwisko data, numer strony/numery stron]. Między nazwiskiem a datą nie wstawiamy przecinka. Do przywoływania zakresu stron używamy półpauz (–), a nie dywizów (-).
W przypisach bibliograficznych nie stosujemy skrótów typu: op. cit., dz. cyt., wyd. cyt., ani określeń: ibidem, tamże, idem, tenże bez względu na to, ile razy dana praca cytowana jest w tekście, zawsze podajemy nazwisko jej autora i datę wydania tekstu.
Poszczególne pozycje bibliograficzne w obrębie jednego odsyłacza oddzielamy średnikami, np. [Siwek 2015, s. 163–175; Kunkel 2010, s. 13–15]. O kolejności poszczególnych nazwisk decyduje autor, a nie układ alfabetyczny czy data wydania.
Bardzo prosimy o nieumieszczanie przypisów przy tytułach (śródtytułach) artykułów oraz w podpisach do ilustracji.

Przykład cytowania tekstu jednego autora

[Myczkowski 2012, s. 11–18]


Przykład cytowania tekstu dwóch autorów

[Ślusarek, Petryszak 2021, s. 45–53]


Przykład cytowania tekstu trzech i więcej autorów

[Bogdanowski et al. 1999, s. 2–70]


Przykład cytowania dzieła zbiorowego
Dzieło: Galicyjskie miasta w epoce zmian społeczno-politycznych w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII–XIX wieku. Zbiór studiów, red. Tomasz Kargol, Krzysztof Ślusarek, Bohdana Petryszak, Kraków będzie miało postać:

[Galicyjskie miasta 2018, s. 52–73],


natomiast dzieło: Działalność Krajowego Urzędu Odbudowy w 1917. Referat wygłoszony przez radcę dworu Stanisława Rybickiego na zebraniach Polskiego Towarzystwa Politechnicznego dnia 9 i 23 października 1918, „Czasopismo Techniczne” 1918, nr 21, 22, taką:

[Działalność Krajowego Urzędu Odbudowy 1918, s. 208].


Przykład cytowania dokumentu archiwalnego

[Codex Diplomaticus Silesiae 1875, sygn. 1067]


Przykład pozycji bibliograficznej wplecionej w tekst
Ogólnie o spustoszeniach wśród dóbr kultury podczas Wielkiej Wojny pisał Robert Kunkel [2015, s. 163–175], a z kolei Andrzej Laskowski [2020] szeroko omówił ochronę zabytków sakralnych w okresie przed jej wybuchem.

Zasady opracowywania bibliografii

  • Stosujemy bibliografię załącznikową, obejmującą wyłącznie publikacje, na które autor powołuje się w tekście. Inne publikacje zostaną przez redakcję usunięte. Usunięte zostaną również publikacje cytowane za innym autorem.
  • Przy adresach bibliograficznych nie podajemy numerów stron, przy publikacjach elektronicznych obowiązkowo podajemy datę dostępu. Przykład: https://www.wuoz.malopolska.pl/rejestrzabytkow (dostęp: 2 VIII 2019).
  • Jeśli cytowane dzieło ma jednocześnie wersję papierową i elektroniczną, podajemy wyłącznie dane wersji papierowej.
  • Bibliografię sporządzamy w układzie alfabetycznym. Każdą pozycję rozpoczynamy nazwiskiem autora (autorów), a po nim wstawiamy pełne imię (jeśli autor ma drugie imię, podajemy jego inicjał). Zasada podawania pełnych imion dotyczy również redaktorów dzieł, autorów opracowań, wstępów etc.
  • Każdą pozycję bibliograficzną kończy kropka.
  • Jeśli dzieło jest tłumaczone na język polski, obowiązkowo podajemy imię i nazwisko tłumacza (tłumaczy).
  • Prace jednego autora szeregujemy według kolejności alfabetycznej tytułów.
  • Jeśli dany autor opublikował kilka dzieł w tym samym roku, w celu ich odróżnienia przy dacie publikacji wstawiamy małe litery a, b, c itd.; między rokiem a literą nie dajemy spacji. Przykład cytowania: [Bogdanowski 1999a, s. 197–201].
  • Dzieła zbiorowe cytujemy od tytułu, a nie od nazwisk autorów. Przykład: Galicyjskie miasta w epoce zmian społeczno-politycznych w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII–XIX wieku. Zbiór studiów, red. Tomasz Kargol, Krzysztof Ślusarek, Bohdana Petryszak, Kraków 2018.
  • Tytuły publikacji (zarówno zwartych, jak i periodycznych) zapisujemy kursywą, natomiast tytuły prac niepublikowanych (np. prac magisterskich, projektów, kart białych, ekspertyz) czcionką prostą, w cudzysłowie.
  • Tytuły czasopism podajemy czcionką prostą, w cudzysłowie. (Prosimy pamiętać, że nasze pismo ma tytuł „Wiadomości Konserwatorskie Journal of Heritage Conservation”, i tak je należy cytować).
  • Poszczególnych pozycji bibliograficznych nie numerujemy.
Bibliografię dzielimy na:
  • Archiwalia / Archive materials
  • Teksty źródłowe / Source texts
  • Opracowania / Secondary sources
  • Akty prawne / Legal acts
  • Publikacje prasowe / Press publications
  • Projekty / Projects
  • Źródła elektroniczne / Electronic sources
  • Inne / Others
Przykłady poprawnie sporządzonej pozycji bibliograficznej
  • Archiwalia / Archive materials
    • Archiwum Państwowe w Kielcach
      • Archiwum Ordynacji Myszkowskich, sygn. 484.
    • Centralne Państwowe Archiwum Historyczne Ukrainy we Lwowie
      • fond 134: Kolekcja dokumentów dotyczących majątków szlacheckich z terytorium ruskiego, wołyńskiego, podolskiego i innych województw, opis 2 sprawy: 497, 560, 573, 719
      • fond 146: Namiestnictwo Galicyjskie, opis 18 sprawa 1248, opis 78 sprawa 378, opis 88 sprawa 183, opis 102 sprawa 1.
    • Lwowska Narodowa Naukowa Biblioteka im. Wasyla Stefanyka
      • fond 141: Rękopisy Aleksandra Czołowskiego opis 1 sprawy: 1180, 1273.

  • Teksty źródłowe / Source texts
    • Inwentarze dóbr ziemskich województwa krakowskiego 1567–1700. Wybór z ksiąg relacji grodu krakowskiego, opr. Adam Kamiński, Aniela Kiełbicka, Stanisław Pańków, Warszawa 1956.
    • Źródła i materiały do dziejów szlachty województwa sandomierskiego w XVI–XVIII wieku, t. 2: Inwentarze dóbr ziemskich z XVII–XVIII wieku (cz. 1), wstęp i oprac. Jacek Pielas, Kielce 2013.
    • Źródła i materiały do dziejów szlachty województwa sandomierskiego w XVI–XVIII wieku, t. 2: Inwentarze dóbr ziemskich z XVII–XVIII wieku (cz. 2), oprac. Katarzyna Justyniarska-Chojak, Jacek Pielas, Kielce 2016.

  • Opracowania / Secondary sources
    • Historia - Pamięć = Tożsamość w edukacji humanistycznej, t. 6: Ochrona i promocja dziedzictwa kulturowego jako forma zachowania pamięci o przeszłości, red. Bożena Popiołek, Urszula Kicińska, Agnieszka Słaby, Kraków 2020.
    • Kargol Tomasz, Odbudowa Galicji ze zniszczeń wojennych w latach 1914–1918, Kraków 2012.
    • Kowalczyk Jerzy, Inżynier Jan Michał Link, autor tzw. lenartowiczowskiej grupy kościołów z 2. połowy XVII wieku, „Biuletyn Historii Sztuki” 1961, R. XXIII, t. 4, nr 2.
    • Lubczyński Mariusz, Miasto Secemin w świetle inwentarza z roku 1795, [w:] Miasta i miasteczka wschodniej części Galicji pod koniec XVIII wieku, t. 7: Miasta na pograniczach konteksty i odniesienia, red. Tomasz Kargol, Bogdana Petryszak, Krzysztof Ślusarek, Kraków–Lwów 2020.
    • Mikrut Agata, Sikorski Krystian, Przyczynek do badań nad historia konserwacji zabytków w Galicji, „Wiadomości Konserwatorskie Journal of Heritage Conservation” 2020, nr 62.
    • Nic nad oryginał. Księga dedykowana pamięci Barbary Tondos i Jerzego Tura, red. Agnieszka Gronek, Joanna Daranowska-Łukaszewska, Kraków–Rzeszów 2019.
    • Siwek Andrzej, Ochrona historycznego krajobrazu kulturowego ewolucja systemu, [w:] Nic nad oryginał. Księga dedykowana pamięci Barbary Tondos i Jerzego Tura, red. Agnieszka Gronek, Joanna Daranowska-Łukaszewska, Kraków–Rzeszów 2019.
    • Ślusarek Krzysztof, Typologia funkcjonalna miast Galicji. Przełom XVIII i XIX wieku, Kraków 2020.

  • Dokumentacja / Documentation
    • Czernichowski Jaromir, Tymiński Andrzej, Darecka Katarzyna, Przebirowska Elżbieta, „Badania architektoniczne i konserwatorskie oraz ekspertyza stanu technicznego dawnego budynku koszar napoleońskich na Szańcu Wschodnim Twierdzy Wisłoujście, przy ul. Stara Twierdza 9”, mps, Gdańsk 2019.
    • „Klasztor kanoników regularnych. Karta Ewidencji Zabytków Architektury i Budownictwa”, oprac. D. Stoces, Kalisz 1993, mps w zbiorach Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, delegatura kaliska.
    • Petsch Monika, „Koźniewo Wielkie. Dwór drewniany. Studium historyczne opracowane na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Ciechanowie”, mps w archiwum WUOZ w Warszawie, Delegatura w Ciechanowie, Warszawa 1978.
    • Rudnicki Wojciech, „Stan zachowania oraz projekt konserwacji drewnianego dworu w Koźniewie Wielkim”, praca inżynierska w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.
    • Samól Piotr, Hirsch Robert, Woźniakowski Arkadiusz, „Badania architektoniczne Wieży-Latarni w Twierdzy Wisłoujście w Gdańsku”, mps, Gdańsk 2018.
    • Tarnacki Janusz, Hirsch Robert, „Badania architektoniczne działobitni w Wieńcu”, mps, Gdańsk 2004.

  • Projekty / Projects
    • „Studium historyczne i architektoniczne fortów Twierdzy Kraków” (na zlecenie Wydziału Ochrony Zabytków w Krakowie), etapy 1–3, 1995–1998, oprac. i wdrożenie systemu rejestracji, waloryzacji i desygnacji konserwatorsko-adaptacyjnej dawnych dzieł obronnych fortyfikacji nowożytnej w postaci tzw. Kart Krajobrazu Warownego, kier. Krzysztof Wielgus 1995.
    • „Zasady tworzenia Parku Kulturowego, zarządzania nim oraz sporządzania planu jego ochrony. Materiały instruktażowe dla gminnych samorządów terytorialnych, autorów planów ochrony, wojewódzkich i samorządowych konserwatorów zabytków” (przyjęte i rekomendowane do stosowania przez Radę Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury 6 X 2005, na podstawie art. 16 i 17 ustawy z 23 lipca 2003 o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Dz.U. nr 162 z 17 IX 2003, poz. 1568), oprac. zespół w składzie: Aleksander Böhm (główny konsultant), Maria Łuczyńska-Bruzda, Jadwiga Środulska-Wielgus, Krzysztof Wielgus, Urszula ForczekBrataniec, Krzysztof Stokłosa, Anna Skrzyńska, współpraca: Piotr Dobosz, Janusz Korzeń, Roman Marcinek, Katarzyna Piotrowska-Nosek.

  • Akty prawne / Legal acts
    • Ustawa z 23 lipca 2003 o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, Dz.U. 2018, poz. 2067 z późn. zm.
    • Zarządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 14 grudnia 2016 w sprawie powołania Zespołu do opracowania projektu ustawy regulującej sprawy ochrony zabytków, Dz.Urz. MKiDN z 2016, poz. 76.

  • Publikacje prasowe / Press publications
    • „Gazeta Lwowska” 1918, nr 79, 7 IV.
    • „Nowości Ilustrowane” 1916, nr 4.
    • Odbudowa Galicji, „Nowa Reforma” 1917, nr 218, 11 V, wyd. popołudniowe.
    • „Prace Komisji Historii Sztuki”, t. 2, z. 2, Kraków 1922.
    • Program odbudowy Galicji, „Piast” 1915, nr 41, 10 X.
    • Z krajowego Grona konserwatorskiego Galicji wschodniej, „Gazeta Lwowska” 1918, nr 79, 7 IV.

  • Źródła elektroniczne / Electronic sources
    • https://sketchfab.com/3d-models/categories/cultural-heritage-history (dostęp: 20 X 2021).
    • The Blender Foundation, Blender 3.0, https://www.blender.org/download/, 2020 (dostęp: 1 VI 2021).

  • Podpisy do ilustracji
    • Jeżeli artykuł ma charakter monograficzny, pełną nazwę obiektu w podpisie (np. Klasztor Dominikanów w Krakowie) podajemy przy pierwszej fotografii. Jeśli wszystkie zdjęcia są dziełem jednego autora, informację o tym podajmy przy pierwszym z nich.

  • Przykłady poprawnie sformułowanych podpisów do ilustracji
    • Ryc. 1. Dawny klasztor Magdalenek w Szprotawie, widok od północnego wschodu, stan po pracach; autorem wszystkich rycin jest A. Legendziewicz.
    • Ryc. 2. Kościół trynitarzy w Beresteczku, widok w kierunku prezbiterium, rok 2001; fot. M. Szczepański.
    • Ryc. 3. Rozkład prawdopodobieństwa wieku kalendarzowego; oprac. N. Piotrowska.
    • Ryc. 4. Kościół w Bochni, pocztówka z początku XX wieku; ze zbiorów Z. Szukiełowicza.
    • Ryc. 5. Ratusz w Kożuchowie, elewacja północna, widok z chronologicznym rozwarstwieniem murów; oznaczenia A lico gotyckie, B lico z lat 1962–1966, C płycina gotycka, D zablokowana płycina gotycka; oprac. autorzy.
    • Ryc. 6. Bazylika w Radecznicy, kościół w okresie cerkiewnym (1890–1914) z charakterystycznymi kopułami; źródło: „Radecznica 1978. Fonogramy zabytków”, rkps, Gminna Biblioteka Publiczna w Radecznicy.
    • Ryc. 7. Ogólne studium zieleni i terenów otwartych Twierdzy Kraków, na tle zespołu miejskiego Krakowa, oprac. pod kier. Z. Myczkowskiego: K. Wielgus, J. Środulska-Wielgus, M.J. Mikulski i inni, 2016.
    • Ryc. 8. Park Kulturowy obszaru ulicy Krupówki w Zakopanem stan proponowany; opracowanie czterech wizualizacji: U. Forczek-Brataniec, P. Nosalska, 2016, 2018.
    • Ryc. 9. Elewacja południowa z chronologicznym rozwarstwieniem murów; oznaczenia: A ok. 1314, A’ ok. 1314 (blendy), D ok. 1702, E XIX i XX w. oraz nierozpoznane; oprac. M. Prarat.


Etyka publikacji

Redakcja „Wiadomości Konserwatorskich” , propagując wysokie standardy etyczne w nauce, będzie się bezwarunkowo przeciwstawiać plagiatom, nieprawidłowościom cytowań oraz wszelkim przejawom autorstwa widmowego („ghostwriting”) i autorstwa gościnnego albo honorowego („guest authorship”, „honorary authorship”) , które są przejawem nierzetelności naukowej i naruszają zasady etyczne publikacji.
Przypadki takie będą przez redakcję ewidencjonowane, a dokumentacja przesyłana do instytucji naukowej zatrudniającej autora oraz do Komisję do spraw Etyki w Nauce PAN.

Publication ethics
The Editorial Office of “Wiadomości Konserwatorskie – Journal of Heritage Conservation,” by promoting high ethical standards in research, unconditionally opposes plagiarism, citation malpractice and any and all forms of ghostwriting, guest authorship or honorary authorship, which are considered to be scientific misconduct and are in breach of the principles of publication ethics.
Such cases will be documented by the Editorial Office and the relevant documentation transferred to the academic institution that employs the offending authors, as well as to the PAN Ethics Commission.


Prawa autorskie

  • Czasopismo działa na podstawie polskiego i międzynarodowego prawa autorskiego.
  • Złożenie artykułu naukowego w „Wiadomościach Konserwatorskich – Journal of Heritage Conservation” jest równoznaczne z oświadczeniem autora/autorów, że przekazuje/ą on/oni prawa do publikacji (m.in. na potrzeby umów z bibliograficzno-abstraktowymi bazami danych), oraz z wyrażeniem zgody na publikację artykułu na licencji Creative Commons CC BY-SA Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 3.0 POLSKA (http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/pl/legalcode).
  • Autor zachowuje prawa autorskie do utworu.
  • Czasopismo nie prowadzi archiwizacji plików ani żadnych danych badawczych towarzyszących artykułowi.


Polityka prywatności

Administratorem danych osobowych jest Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków, 00-464 Warszawa, ul. Szwoleżerów 9, pok. 26.

Ochrona danych odbywa się zgodnie z wymogami RODO, czyli Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46.WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych), Ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018r poz. 1000) oraz pokrewnymi aktami prawnymi.

Zarząd Główny Stowarzyszenia Konserwatorów Zabytków dokłada wszelkich starań, aby dane były odpowiednio chronione, a ich przetwarzanie było jasne, rzetelne i zgodne z przepisami.


Wzór formularza recenzji